Dagje vakantie in Europa

Woensdag 24 augustus, Parijs
We hebben een prachtig appartement, vlakbij Parijs. We hebben eerst heerlijk geslapen allemaal en toen een wandeling gemaakt in het dorp en lekker gegeten in een restaurant ter ere van de verjaardag van Fanta morgen. Ze wordt alweer twee jaar, het gaat zo snel.
Lamine heeft me verteld dat zijn moeder heel erg blij was met ons bezoek. Ze moest ook erg huilen toen we weer weggingen. Lamine’s moeder heeft 9 kinderen gekregen, waarvan drie jongens het overleefd hebben. De oudste zus van Lamine (hij is het tweede kind) is verdronken in de rivier toen ze 12 was, Lamine was toen 10. Ze vierden een bruiloft in het dorp, waar we nu waren (lamine en familie woonden in die tijd in Abidjan en waren op vakantie in het dorp vanwege de bruiloft). Het is traditie dat de avond voor het feest, alle meisjes samen zwemmen en spelen in de rivier (soort vrijgezelle avond). Maar de rivier had die dag een onderstroming en twee meisjes zijn verdronken. Sindsdien vieren ze nooit meer een bruiloft met het zwemmen in de rvier. Ik geloof dat het stel wat toen ging trouwen ook uiteindelijk niet getrouwd is. In ieder geval heeft mijn schoonmoeder haar twee dochters verloren (het jongere zusje van Lamine is overleden toen ze 10 was en hij 12, in het ziekenhuis) en ze was dan ook intens gelukkig met haar twee kleindochters, het voelt voor haar alsof Lamine en ik haar een enorm kado gedaan hebben door met onze twee dochters naar haar toe te komen. Op deze manier heeft ze een klein beetje haar “dochters” terug.

Ik had ook tranen in mijn ogen toen we weggingen. Het is goed te zien dat Lamine’s moeder veel last heeft van haar versleten heup, maar ze durft de operatie niet aan. Ik zag haar 7 jaar geleden en ze is opeens een stuk ouder geworden. Wie weet wanneer we haar weer zullen zien?
Ook de rest van het afscheid was moeilijk. We zijn dan ook blij dat we nu nog een dagje vakantie in Europa hebben, met z’n viertjes. Het is hier erg mooi weer en we genieten van de Parijse zomer.
Ik sluit hiermee mijn vierde reis naar West Afrika af. Op mijn 42ste, ging ik na 7 jaar weer terug naar Mali en het dorpje in Guinee. Wie weet waar ik over opnieuw 7 jaar zal zijn.
Ik vond het leuk dat je mijn belevenissen wilde meelezen, het was opnieuw voor mij een enorm fijne uitlaatklep om alle spannende gebeurtenissen van me af te kunnen schrijven. Deze keer wat minder geschreven over de bijzonderheden van West Afrika zelf en wat meer over onszelf.
Doei, en Ambesomma, tot de volgende reis!
Warme groetjes, Erma, Lamine, Odyaba en Fanta