Gestrand in Brussel

Ik snap niet waarom ik eigenlijk nog steeds een controllfreak ben, alles gaat eigenlijk toch nooit zoals ik het gepland had.
Ons avontuur is in ieder geval alweer vollop begonnen.
Zondagochtend ging ik nog even naar de laatste rug-yogales, altijd goed om een vakantie te beginnen met een ontspannen rug, dacht ik. Vroeger had ik wel 6x per jaar spit, vooral als ik iets spannends ging doen. Door de wekelijkse rug-yogalessen, is dat gereduceerd tot 1 of 2x. Nooit gedacht dat ik dus IN die les spit zou krijgen. Eigenlijk gelukkig dat t daar gebeurde, kon de juf me meteen goed helpen. De rest van de dag oefeningen gedaan, maar we zagen heel erg op tegen de vliegreis. Jordy bracht me op het idee om via internet in te checken om een goeie stoel uit te zoeken. Heb ik gedaan en het betekende ook dat we de volgende ochtend niet zo vroeg hoefden te vertrekken.
Hadden we dat nou maar wel gedaan. Door een enorme file van grens tot Antwerpen, kwamen we VIJF minuten te laat aan bij de bagage drop off. We mochten niet meer mee. Nu vliegen we woensdag weg, morgen dus. We hebben meteen ook de terugvlucht verschoven, dus we komen pas op 6 november weer terug. Lamine 17 nov.
We mogen twee nachtjes bij familie logeren, met leuke neefje en nichtjes voor Odyaba om mee te spelen. Het is een appartement aan de rand vd stad 10de etage, dus een schitterend uitzicht aan alle kanten. Het genieten is deze vakantie al duidelijk begonnen. Al is het wel een beetje behelpen met een tas vol zomerkleertjes in de herfst in Brussel.
Ik weet in ieder geval zeker dat mijn rug er erg blij mee is.
Veel liefs. Erma en Odyaba (zit netjes naast me nu)